We hebben hem ondertussen ook al uitgetest door een ritje naar Punto del Diablo te maken, heerlijk was dat! Straks vertrekken we naar Colonia del Sacramento, aangezien onze papieren nog steeds niet in orde zijn (ja hoor, Uruguay is en blijft een ontwikkelingsland, dus een bureaucratie tot en met en een efficiëntie gelijk aan nul!), dus mn bezoekje naar de broer is wederom nog enkele dagen uitgesteld (echt kak!), + zijn we ons aangenaam plekje bij onze 3 geweldige gastvrouwen kwijt, dus nu wordt het nog even ronddolen en die dagen wachten wat aangenaam opvullen, wat ons even tijd gaf om weer wat foto´s op internet te zetten (uhu, zelfs bij brasil zijn er nog enkele bijgekomen, check www.picasaweb.google.com/saidja.gielen )
Voor de rest wou ik nog zoveel vertellen, maar Judith had het plots allemaal al allemaal mooi ingetypt, dus schaam ik me niet om gewoon even enkele stukjes uit Judith haar mail te pikken, want ze kan het toch zo goed vertellen allemaal:
"Uruguay is zo’n land waar niemand heen gaat… en dat maakt het echt heerlijk. De mensen zijn hier ongekend vriendelijk en heel gastvrij voor de enkele toeristen die hier passeren (er hangen hier dan ook reclamebordjes: una turista, una amiga!). Ondanks onze lichte weerzin voor het eticket ‘toerist’ kunnen we er op geen enkele manier aan ontsnappen: heel blond en heel blond maakt samen blijkbaar gigantisch blond. En toegegeven, het helpt ons soms (oké, oké, vaak). Zo kregen we hier al ongevraagde liften op moto’s naar huis, flessen wijn (eigenlijk medio y medio, voor de kenners), gratis feestjes, modellenwerk (niet aanvaard, voor alle duidelijkheid!) en miljoenen telefoonnummers. Dat neemt niet weg dat er dagen zijn waarop de starende blikken, het getoeter en het geroep een klein beetje mijn strot uitkomen."
"Na heel wat zoekwerk en gesjool hebben wij vorige week een prachtige kever gekocht, die wij onmiddellijk Jozef hebben gedoopt – in eer en glorie van onze allerbeminde maar verlaten Jozef-II-straat te Leuven. Ons beestje is nu 37 jaar oud en dat maakt dat wij de zuidelijke americas zullen (proberen) doorkruisen met een oldtimer. Dat hij oud is hebben we reeds geweten, sinds de sleutel afbrak in het slot toen we de wagen al een volle twee uur hadden (nu moeten we steeds langs de passagierszetel), sinds de lichten het begaven ergens in het donker, op 200km van Montevideo op een onverlichte baan, sinds er af en toe een stukje afbreekt,… Maar we zijn vast van plan hem goed te verzorgen."
"Nu, ookal hebben we ons bakje al meer dan een week, we zijn hier nog niet weg. ‘Onze’ notaris is druk bezig met de papieren, hopelijk zullen deze tegen volgende week allemaal in orde zijn. Deze aardige man leerden we kennen al liftend, toen we vorig weekend samen met onze gastvrouwen (die trouwens ook een blog bijhouden: http://www.uruguay.waarbenjij.nu/) een weekendje gingen fietsen in Punta del Este.
Drie herinneringen aan dat weekend: zeeleeuwen (!!!), machtige zonsondergang, zingen op de fietsen, en (oké, oké, dat zijn er vier) liften is hier – in tegenstelling tot wat iedereen ons wist te vertellen - poepsimpel, toch zeker in de gedaante van twee blonde meisjes en de mensen zijn heerlijk vriendelijk. Ook hebben we Obama hier uitgebreid gevierd – met veel te veel goedkope wijn en bier, een Zwitserse vriend en een behoorlijke kater de volgende dag."
"Gelukkig zijn – in tegenstelling tot de andere papieren van Jozef - de verzekeringspapieren wel al in orde waardoor we toch ook al wat met Jozef kunnen rondcrossen in Uruguay. Zo vertrokken we zaterdag dan – eindelijk! – richting oosten voor enkele dagjes ‘voorproef’. Balans van de trip: één kater, waardoor we veel te laat vertrokken zijn - als gevolg van acht kerels die ons maar al te graag mee namen naar een feestje -, 600 km langs prachtige wegen, één nacht in de tent met zicht op zee, twee nachten in Jozef, waarvan vooral de laatste slecht is bevallen (volledig verbrand toegeklapt in een kever slapen is niet zo’n goed idee), één platte batterij - nog voor we goed en wel Montevideo hadden verlaten-, één nieuwe vriend - José genaamd, minstens 70 jaar oud, tandloos en zwerver -, één nacht extra omdat de voorlichten van Jozef niet meer bleken te werken en de wegen niet verlicht worden ‘s nachts-, één kapot achterlicht ook, één gevonden walvis – jaja, je leest het goed: wij kwamen, op een prachtige wandeling langs verlaten stranden, een aangespoelde walvis tegen: gigantisch!!! -, één storm en daarna verstrengende hitte."
Uhu!!! Wij hebben een dode walvis gevonden op het strand! Woooooow! En stinken! Afij, ge ziet het, we hebben de Jozef direct stevig gedoopt, en het begint hier nog maar pas hoor! Hoe fijn Uruguay ook is, kheb het hier wel gezien, op naar Argentinië! Dat al die papieren maar snel in orde zijn!
Tchautchau! Que te pasa buen!
PS: Hoewel ons bezoekje naar Yolan weer is uitgesteld, en we van daaruit een tripje van een goeie 3000 km gaan maken en hem daarna weer een bezoekje brengen, weet ik niet of briefjes enzo nog gaan aankomen. Pakt van wel, maar voor de voorzichtigen onder jullie die heel graag willen dat ik post krijg, hier het volgende adres om naartoe te sturen, en dat voor januari:
Tine Wyns
tav Saïdja Gielen :) (ah ja)
Paul Michielslaan 59
8400 Oostende
België
Niet dat ik me daar dan zal bevinden, maar Judith haar mama komt ons begin januari een bezoekje brengen, dus ik vermoed/hoop dat ze wel aardig genoeg is om zulke dingen mee te brengen :)
